Ik hoef er niet lang over na te denken bij de vraag wat ik op loop- of fietsafstand van mijn huis kan beleven dat me even uit de sleur krijgt en me helpt bij ontspannen en genieten: Kasteel en landgoed Duivenvoorde. Zelfs als het kasteel zelf niet open kan, heeft het park eromheen zoveel te bieden. Ik wandelde er laatst met mijn man. Een konijntje hupste met zijn vrolijke staartje parmantig omhoog voor ons uit. De kronkelige paadjes voerden ons langs geurige rododendrons en de specht tikte er lustig op los. We namen het olifantenpaadje onder de struiken door. En af en toe kregen we al keuvelend opeens weer uit een andere hoek een blik op het kasteel uit de achttiende eeuw. De medewerkers van Duivenvoorde hebben ook een mooie wandelapp met achtergronden bij de gebouwen die je her der tegenkomt en uitleg over de aanleg van het park, maar als ik daar ben, houd ik mijn telefoon het liefste in mijn zak. Helemaal los van de waan van alledag. Wat er ook gebeurt in mijn leven of in de wereld, de natuur trekt zich er niets van aan.

Ik moet met schaamrood op mijn kaken bekennen dat het best lang heeft geduurd voor ik het kasteel binnen heb bezocht. Ik ben geboren op steenworp afstand. Mijn zusje en ik gingen vroeger schaatsen op de vijver voor het kasteel. Maar ik ging er nooit binnen. Voor mijn 12e had ik met mijn ouders wel alle grote kastelen aan de Franse Loire bezocht. Als geboren en getogen Voorschotense zou het nog tot mijn studententijd duren tot ik het een keertje van binnen bezocht tijdens een nog steeds populaire kaarslichtrondleiding.

Duivenvoorde kent een bijzondere geschiedenis. Het landgoed en kasteel zijn altijd in familiebezit gebleven. Al sinds 1226 woont de familielijn Van Wassenaer op het kasteel. Pas afgelopen jaar vertrokken de laatste familieleden naar een comfortabeler appartement. Dat huiselijke, dat ‘eigen’, dat vind je terug in de vezels van deze plek. Daarbij heb ik de Slow Food beweging ter inspiratie genomen als een breder perspectief op welke mooie schatten er te ontdekken zijn in onze directe omgeving. Carlo Petrini, oprichter en voorzitter van Slow Food International, schreef ‘We moeten ons verdedigen tegen de algehele waanzin van fast life door rustig te genieten van de dingen des levens.’
Voor we huiswaarts keren, blijkt het gastvrije restaurant Hof van Duivenvoorde open voor een koffie to-go. Als we slurpend aan onze heerlijke cappuccino naar huis lopen, komt er een groep dames met wollen kleedjes onder de arm ons tegemoet. Hun rijkelijk gevulde picknickmanden ophalen, zeggen ze tegen ons. Er gaat toch niets boven een beetje slow food and nature in eigen omgeving, denk ik bij mezelf.

Het park is het gehele jaar open van 08.00 uur tot zonsondergang (uiterlijk 19.30 uur)- wel even een kaartje kopen als je in het park wilt wandelen! Kom ook eens genieten!

Femke Hameetman, inwoonster Voorschoten

Samen zorgen voor Nationaal Park Hollandse Duinen

Nationaal Park Hollandse Duinen is een fantastisch gebied waar we met zijn allen ontzettend veel plezier aan beleven. Dat moet zo blijven! Over één, vijf, tien of twintig jaar willen we nog net zo hard genieten van Hollandse Duinen. Dat kan als we er samen goed voor zorgen. Jij, wij, iedereen!

Klik hier om te lezen wat jij kan doen om voor Hollandse Duinen te zorgen.